iranmatikanlogo
logo
  • ماده - 1 - در اجرای ماده 47 قانون کار جمهوری اسلامی ایران ، کارفرمایان کارگاه ها مشمول قانون کار با رعایت مقررات این آیین نامه اقدام به انعقاد قرارداد پرداخت پاداش افزایش تولید ( که اختصارا قرارداد نامیده میشود ) با کارگران خود می نمایند .
  • ماده - 2 - قرارداد پرداخت پاداش افزایش تولید قرارداد کتبی است که بین شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی یا نمایندگان رسمی یا منتخب کارگران کارگاه از یک طرف و کارفرما یا نمایندگان قانونی وی از طرف دیگر به منظور ایجاد انگیزه برای تولید بیشتر و با کیفیت بهتر و تقلیل ضایعات و بالا بردن سطح درآمد کارگران با رعایت اصولی کار انعقاد قرارداد و مطابق با فرم نمونه وزارت کار و امور اجتماعی منعقد میگردد .
  • ماده - 3 - پاداش افزایش تولید به تناسب درصد کمی تولیدات نسبت به تولید مبنا محاسبه و پرداخت میشود .
    • تبصره - 1 - کوشش در زمینه افزایش تولید نباید موجب کاهش مرغوبیت و کیفیت کالا و همچنین سبب افزایش میزان ضایعات ( مواد و محصول ) بیش از حد نصاب و نرمال گردد .
    • تبصره - 2 - افزایش یا کاهش ضایعات و یا سطح کیفیت در ارتباط با افزایش تولید نسبت به حد مجاز و نرمال هر کارگاه می باید در قرارداد پرداخت افزایش تولید آن کارگاه حسب مورد اثرات منفی یا مثبت داشته باشد .
  • ماده - 4 - تولید مبنا عبارتست از میزان تولیدی که بر مبنای آن درصد افزایش تولید در هر دوره تناوب محاسبه میگردد .
    • تبصره - - - ماخذ تعیین تولید مبنا در کارگاه می باید طوری باشد که بر مبنای آن درصد افزایش تولید در دوره تناوب مورد محاسبه از 30% تجاوز ننماید .
  • ماده - 5 - دوره تناوب عبارتست از طول دوره هائی است که برای تعیین درصد افزایش تولید در قرارداد مشخص میشود و مدت آن حداکثر یک سال است .
  • ماده - 6 - هرگونه تغییر عمده در عوامل تولید از قبیل سرمایه گذاری ، نیروی کار ، ماشین آلات و امثال این ها که در وضعیت تولید مبنا مؤثر باشد موجب تأثیر در تولید مبنا از تاریخ تغییر خواهد شد .
  • ماده - 7 - قرارداد بین طرفین میتواند بصورت جمعی شامل تمام قسمت ها و کارکنان کارگاه بوده و یا در بر گیرنده یک یا چند قسمت از کارگاه مربوط باشد .
  • ماده - 8 - کارگاه هایی که بیش از یک محصول تولید می نمایند با محاسبه و اعمال ضرایب همگن از طریق روش های متداول محصولات خود را به یک نوع محصول تبدیل می نمایند .
  • ماده - 9 - ماخذ محاسبه ریالی مبلغ پاداش افزایش تولید در کارگاه هایی که فاقد طرح طبقه بندی مشاغل میباشند « مزد ثابت » ( طبق ماده 36 قانون کار ) و در مورد کارگاه هایی که دارای طرح طبق بندی مشاغل هستند « مزد مبنا » ( طبق تبصره 2 ماده 36 قانون کار ) خواهد بود .
  • ماده - 10 - در کارگاه هایی که امکان افزایش تولید وجود ندارد میتوان قرارداد هایی مبنی بر کاهش ضایعات و با افزایش کیفیت و یا هر دو را منعقد نمود
  • ماده - 11 - حداکثر مبلغ قابل پرداخت بابت اجرای مواد 3 و 10 این آیین نامه متناسب با درصد افزایش تولید یا کاهش ضایعات و افزایش کیفیت جمعا تا میزان پنجاه درصد کل مزد ثابت یا مزد مبنای کارگران کارگاه در سال مورد قرارداد تجاوز نخواهد کرد .
  • ماده - 12 - اجرای قرارداد های منعقد شده موضوع این آیین نامه موکول به تایید واحد های ذی ربط کار و امور اجتماعی میباشد .
    • تبصره - - - به منظور حسن اجرای این آیین نامه و هماهنگی لازم در صنایع و فعالیت های مختلف اداره کل طبقه بندی مشاغل ، مزد و بهره وری ضوابط اجرایی ، روش ها و فرم های لازم را تهیه و اعلام مینماید .
  • ماده - 13 - هرگونه اختلاف ناشی از اجرای قرارداد های موضوع این آیین نامه در مراجع حل اختلاف پیش بینی شده در فصل نهم قانون کار قابل رسیدگی خواهد بود .
  • امضاء - - - این آیین نامه مشتمل بر 13 ماده و 4 تبصره در تاریخ 11/8/70 به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی رسیده است .