تماس با ماتیکان
درباره ماتیکان
فرهنگ حقوقی
علامت تجاری
قوانین و آرا
صفحه اصلی
قانون
رای وحدت رویه
نظریه مشورتی
بخشنامه وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی در خصوص آیین نامه ایمنی ساختمان کارگاه ها
فصل - اول - کلیات و تعاریف :
کلیات - - - بار مرده : عبارت است از وزن اجزای دائمی ساختمان ها مانند تیرها ، ستون ها ، کف ها ، دیوارها ، بامها ، راه پله ها و تیغه ها ، وزن تاسیسات و تجهیزات ثابت نیز در ردیف این بارها محسوب میشوند . بارزنده : عبارت است از بارهای غیر دایمی که در حین استفاده و بهره برداری از ساختمان به آن وارد میشوند . این بارها شامل بار ناشی از برف ، باد یا زلزله نمیشوند ، بارهای زنده با توجه به نوع کاربری ساختمان و یا هر بخش از آن و مقداری که احتمال دارد در طول مدت عمر ساختمان به آن وارد گردد ، تعریف میشوند . بار برف : وزن لایه برفی است که براساس آمار موجود در منطقه ، احتمال تجاوز از آن در سال کمتر از 2 درصد ( دوره بازگشت 50 سال ) میباشد . بار جانبی : باری که در راستای عمود بر صفحه محور طولی سازه وارد میشود ، مانند باد بار ناشی از رانش خاک : نیروهایی که از طرف خاک در راستای عمود بر محور طولی به سازه وارد میشود . تهویه مطبوع : کنترل همزمان دما ، رطوبت ، پاکیزگی هوا و توزیع مناسب آن برای تامین شرایط موردنیاز فضای ساختمان آسانسور : وسیله ای است که با یک کابین و سایر اجزاء مربوطه برای حمل نفرات ، بار و یا هر دودر مسیر مشخص به صورت عمودی بین طبقات حرکت میکند . آسانسور کششی : نوعی از آسانسور است که در اثر نیروی اصطکاک بین سیم بکسل و شیار فلکه و چرخش سیم متحرک حرکت میکند . آسانسورهیدرولیکی : نوعی از آسانسور است که عامل حرکت کابین ، سیلندر و پیستون هیدرولیکی میباشد . آسانسور با رانش مثبت ( وینچی ): در این نوع آسانسور کابین با سیم بکسل آویزان شده و نیروی رانش از طریق قرقره جمع کننده سیم بکسل تامین میگردد . کنترل کننده مکانیکی سرعت ( گاورنر ): وسیله مکانیکی که از طریق سیم بکسل به سیستم ترمز ایمنی کابین ( پاراشوت ) یا وزنه تعادل ( در صورت وجود ) وصل است تا در مواقع افزایش سرعت از حد تعیین یا سقوط کابین همزمان با قطع برق موتورآسانسور ، ترمز ایمنی را فعال مینماید . چاه آسانسور : فضایی که ریل ها و برخی از تجهیزات آسانسور در آن نصب شده ، کابین و وزنه تعادل الزاما باید داخل چاه قرار گیرد . چاهک : فاصله قائم بین کف پایین ترین طبقه تا کف چاه آسانسور را گویند . ترمز ایمنی : سیستمی است مکانیکی که در قسمت زیرین یا بالای یوک کابین قرار گرفته و در مواقع اضطراری با افزایش غیر عادی سرعت فعال شده و سبب توقف کابین میگردد . یوک کابین : قابی است که برای اتصال ترمز ایمنی ، کفشک ها و سیم بکسل ها به کف کابین به کار میرود . ضربه گیر : وسیله ای است ارتجاعی که برای جلوگیری از برخورد کنترل نشده کابین و یا وزنه تعادل به کف چاهک به کار میرود . بالاسری : فاصله قائم بین بالاترین طبقه تا زیر سقف چاه آسانسور را بالاسری گویند . وزنه تعادل : وزنه ای است که برای متعادل ساختن وزن کابین و وزن بار داخل کابین مورد استفاده قرار میگیرد . در طبقه : دری که در محل ورودی هر طبقه به کابین قرار میگیرد و دارای انواع مختلفی میباشد . در کابین : دری که در ورودی کابین قرار گرفته و معمولا به طور خودکار در هنگام توقف کابین باز و قبل از شروع حرکت کابین بسته میشود . پله برقی : وسیله ای است که در مسیر حرکت افراد پیاده جهت بالا یا پایین بردن آن ها در دو طبقه غیر هم سطح بکار میرود و شیب آن حداکثر بین 30 تا 35 درجه میباشد . پیاده رو متحرک ( برقی ): وسیله ای است که برای انتقال افراد در سطوح همتراز یا اختلاف ارتفاع کم و با شیب حداکثر 12 درجه به کار میرود . لوکس : واحد شدت نور بوده و عبارت است از شدت روشنایی یک شمع در فاصله یک متر از سطح
توجه - - - شکل هایی که در انتهای برخی از مواد آیین نامه ذکر گردیده در ضمیمه پیوست میباشد .
فصل - دوم - مقررات عمومی :
ماده - 1 - رعایت آخرین مقررات ملی ساختمان ( مبحث 3) و استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی و آیین نامه های مصوب شورای عالی حفاظت فنی به منظور مبارزه و پیشگیری از آتش سوزی و حریق در ساختمان کارگاه الزامی است .
ماده - 2 - طراحی ، نصب و راه اندازی تاسیسات گرمایی و تهویه مطبوع باید با رعایت آخرین مقررات ملی ساختمان ( مبحث 14) و استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی و آیین نامه های مصوب شورای عالی حفاظت فنی انجام پذیرد .
ماده - 3 - کارگاه های صنعتی با توجه به سطح و نوع تولیدات خود که دارای فاضلاب صنعتی و انسانی میباشند باید دارای مسیر جمع آوری مجزا و تصفیه خانه های مناسب و ایمن منطبق با آخرین مقررات سازمان حفاظت و محیط زیست و آیین نامه ایمنی در تصفیه خانه های آب و فاضلاب مصوب شورای عالی حفاظت فنی باشند .
ماده - 4 - طراحی ، ساخت ، نصب و راه اندازی تاسیسات الکتریکی باید مطابق با آخرین استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی ، مقررات ملی ساختمان ( مبحث 13) و آیین نامه حفاظتی تاسیسات الکتریکی در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی انجام پذیرد .
ماده - 5 - سیستم اتصال زمین ساختمان کارگاه باید مطابق با آخرین آیین نامه ایمنی سیستم اتصال به زمین ( ارتینگ ) مصوب شورای عالی حفاظت فنی و استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی اجرا گردد .
ماده - 6 - نصب و کاربرد کلیه علائم و نشانه های ایمنی و هشدار دهنده باید مطابق با آخرین مقررات ملی ساختمان ( مبحث 20) و آیین نامه علائم ایمنی در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی انجام پذیرد .
ماده - 7 - طراحی ، ساخت ، نصب ، راه اندازی ، بهره برداری ، تعمیر و نگهداری مولدهای بخار و دیگ های آبگرم باید مطابق با آخرین استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی و آیین نامه حفاظتی مولد بخار و دیگ های آبگرم مصوب مورخ 20/9/1362 شورای عالی حفاظت فنی انجام پذیرد .
ماده - 8 - شرایط و ضوابط بهداشتی توالت ها ، رختکن ، حمام ، یخچال و سردخانه ، آب مصارف آشامیدنی و بهداشتی ، نمازخانه ، آشپزخانه و سایر تاسیسات و تسهیلات بهداشتی کارگاه باید براساس آخرین مصوبه آیین نامه تاسیسات کارگاه از نظر بهداشت وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و مقررات ملی ساختمان ( مبحث 16) باشد .
تبصره - - - در خصوص کارگاه های موقت از قبیل فعالیت ساختمانی ، عمرانی ، فصلی و نظایر آن تامین تاسیسات و تسهیلات بهداشتی کارگران به نحو مطلوب الزامی است .
ماده - 9 - نگهداری ، ذخیره و انبار نمودن و جابجایی مواد قابل اشتعال و انفجار باید مطابق با آخرین آیین نامه های حفاظتی مواد خطرناک ، مواد قابل اشتعال و انفجار ، پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی و سایر قوانین و مقررات مراجع ذی صلاح مرتبط با نوع مواد انجام گیرد .
ماده - 10 - طراحی ، ساخت ، نگهداری و شرایط ایمنی سردخانه ها باید مطابق با آخرین استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی و آیین نامه های مصوب شورای عالی حفاظت فنی باشد .
ماده - 11 - استفاده از تجهیزات حفاظت در برابر آذرخش ( صاعقه ) در کارگاه هایی که در ساختمان آن ها مواد قابل اشتعال و انفجار تولید و یا ذخیره و انبار میشود ، تانک ها ، مخازن حاوی بنزین ، نفت ، روغن و مواد قابل اشتعال دیگر نگهداری میگردد و یا دارای ساختمان مرتفع یا دودکش بلند یا ساختمان در ارتفاع بالا روی کوه میباشند مطابق با آخرین استاندارد ملی سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران الزامی است .
ماده - 12 - در صورت ایجاد شرایط کار در ارتفاع رعایت آیین نامه کار در ارتفاع مصوب شورای عالی حفاظت فنی الزامی است
ماده - 13 - مسئولیت رعایت مقررات این آیین نامه برعهده کارفرما بوده و در صورت وقوع هرگونه حادثه ناشی از کار به دلیل عدم توجه وی به الزامات قانونی مطابق مواد 95، 171 و 176 قانون کار رفتار خواهد شده و متخلف مکلف به جبران خسارت وارده میباشد .
فصل - سوم - مقررات اختصاصی :
بخش - اول - ساختمان کارگاه
قسمت - الف - ساختمان کارگاه .
ماده - 14 - ساختمان کارگاه اعم از دایم و موقت باید مقاوم و مستحکم بوده و در برابر نیرو های وارده با احتساب موارد ذیل طراحی و ایمن گردد :
بند - الف - بار مرده باید متناسب با نوع ساختمان باشد .
بند - ج - بار برف ، باد ، زلزله متناسب با شرایط اقلیمی و موقعیت جغرافیایی
بند - د - بارهای ناشی از رانش خاک و نظایر آن ( در صورت وجود )
بند - د - بارهای ناشی از رانش خاک و نظایر آن ( در صورت وجود )
بند - و - سایر بارهای تاثیرگذار برسازه متناسب با نوع فعالیت کارگاه
تبصره - - - برای رسیدگی به این منظور باید خلاصه محاسبات فنی ضمیمه نقشه های تسلیمی ارایه گردد .
ماده - 15 - برای فضا های سرپوشیده و مسقف باید حداقل برای هر نفر 12 متر مکعب فضا بدون کسر حجم اشغال شده توسط تجهیزات و ماشین آلات در نظر گرفته شود و حداقل فاصله سقف تا کف ساختمان 3 متر منظور گردد .
تبصره - - - برای ساختمان با ارتفاع بیش از 3 متر برای محاسبه حجم لازم ، فقط باید 3 متر محاسبه شود و ارتفاع بیش از آن در محاسبه منظور نمیگردد .
ماده - 16 - سقف های کاذب احداث شده باید مقاومت کافی در برابر بارهای وارده و حریق را دارا بوده و انبار کردن مصالح ، مواد و قرار گرفتن افراد روی آن ممنوع است .
ماده - 17 - چیدمان دستگاه ها و ماشین آلات و قرار دادن اشیا در یک سالن باید به نحوی باشد که مطابق با کارکرد دستگاه و ماشین بوده و اطراف آن ها دارای فضای کافی برای تردد ایمن افراد ، ماشین آلات کارگاهی ، تعمیرات ناشی از خرابی دستگاه و انتقال مواد مصرفی و تولیدی ، میسر گردد .
ماده - 18 - کف کارگاه ، اتاق ها و پیاده رو ها در قسمت های عبور کارگران و حمل و نقل مواد باید دارای ویژگی های زیر باشد :
بند - الف - صاف ، هموار و عاری از هرگونه برآمدگی و یا فرورفتگی باشد .
بند - ب - از مصالحی ساخته یا اندود شود که مانع از هرگونه لغزندگی و ایجاد گرد و غبار گردد .
ماده - 19 - دریچه های موجود در کف کارگاه نباید بالاتر از کف کارگاه نصب شوند .
ماده - 20 - در محل کار و مکان هایی که دستگاه های متعددی قرار دارد باید به وسیله خط کشی با رنگ مشخص ، در دو طرف راه اصلی و راه های فرعی را مشخص نموده و حتی محل قرار دادن مواد اولیه و مواد تولیدی به وسیله این خطوط معین گردد تا محل های رفت و آمد ، حمل و نقل مواد و همچنین جهت حرکت اصلی با علامت گذاری روی زمین معلوم و روشن باشد .
ماده - 21 - کف کارگاه ها باید قابل شستشو بوده و در مواردی که نوع کار موجب ریخته شدن آب در کف گردد ، شیب کافی داشته تا آبها را به سمت مجاری فاضلاب هدایت نماید .
ماده - 22 - پلکان ها و اطراف محل ورود و خروج به کابین آسانسور و نقاط مشابه که لغزندگی آن ها موجب مخاطرات بیشتری نسبت به سایر جاها خواهد بود باید از مصالح غیر لغزنده ساخته شود . ( شکل های 7 و 8)
ماده - 23 - تمامی حفره ها و دهانه های باز اطراف دستگاه و ماشین آلات که احتمال خطر برای افراد وجود دارد باید به وسیله حفاظ های مناسب و مقاوم مسدود شوند .
بند - الف - مطابق با استاندارد های ملی باشد .
بند - ب - فواصل پایه عمودی از یکدیگر حداکثر 200 سانتی متر باشد .
بند - ج - حداکثر فاصله اولین میله طولی در نرده راه پله از کف 8 سانتی متر باشد .
بند - ه - عاری از هرگونه تراشه ، براده ، لبه تیز و برنده روی سطوح نرده باشد .
بند - و - ارتفاع آن برای پرتگاه ها حداقل 90 و حداکثر 110 سانتی متر باشد
بند - ز - ارتفاع نرده در پلکان حداقل 85 و حداکثر 94 سانتی متر میباشد .
بند - ح - فاصله میله میانی از کف باید حداقل 50 سانتی متر باشد .
بند - ط - قادر به تحمل نیرو های وارد حداقل 900 نیوتن باشد .
ماده - 24 - نرده حفاظتی باید از جنس مقاوم و محکم بوده و دارای مشخصات فنی زیر باشد : ( شکل های 5 و 10)
ماده - 25 - کف پلکان باید از مصالحی ساخته شده باشد که متناسب با نوع محل و شرایط اقلیمی بوده و در هنگام برودت هوا از یخ زدگی کف پله جلوگیری بعمل آورد .
ماده - 26 - مشخصات فنی پلکان به غیر از امدادی و سرویس باید مطابق با موارد زیر باشد : ( شکل 2)
بند - الف - کف پلکان باید حداقل 33 سانتی متر باشد .
بند - ب - ارتفاع پله باید حداقل 14 و حداکثر 20 سانتی متر باشد .
بند - ج - عرض پاگرد باید در حدود 110 سانتی متر در جهت پلکان یا بیشتر ، متناسب با عرض پلکان داشته باشد .
بند - د - عرض پلکان ها نباید در هیچ مورد از 90 سانتی متر کمتر باشد .
بند - ه - شیب راه پله نباید کمتر از 30 درجه و بیش از 50 درجه باشد .
بند - و - تغییرات ارتفاع پیشانی ( پاخور ) یا عرض کف پله در یک راه پله نباید بیش از 6 میلی متر باشد .
ماده - 27 - پلکان سرویس ، امداد و فرار باید مطابق با موارد زیر باشد : ( شکل 2)
بند - الف - حداقل عرض کف پله 15 سانتی متر باشد .
بند - ب - شیب پلکان حداکثر 60 درجه باشد .
بند - ج - در محل های مناسب بصورت ایمن نصب گردد .
بند - ه - حداقل عرض پلکان مذکور باید 55 سانتی متر باشد .
ماده - 28 - اختلاف سطح بین دو پاگرد نباید از 7/3 متر تجاوز نماید . ( شکل 5)
ماده - 29 - پله های یک پلکان باید دارای عرض و ارتفاع مساوی باشد . ( شکل 5)
ماده - 30 - پاگرد یا سکوها و کف پله هایی که با صفحات فلزی اجرا میگردند باید به صورت کاملا ایمن نصب و اجرا شده باشد . ( شکل 9)
ماده - 31 - راه پله با بیش از چهار پله و یا حداقل ارتفاع 76 سانتی متر ( هر کدام که کمتر باشد ) در صورت وجود لبه کناری پرتگاه باید به نرده دستی مناسب محفوظ گردد .( شکل 3)
ماده - 32 - راه پله مارپیچی باید در سمتی که عرض کف پله به کمتر از 15 سانتی متر می رسد دارای نرده حفاظتی مناسب باشد .
ماده - 33 - در صورت وجود بازشو به پاگرد ، عرض پاگرد باید حداقل 50 سانتی متر بیشتر از عرض در بازشو در نظر گرفته شود . ( شکل 4)
ماده - 34 - پلکان و سکوهایی که از مصالح مشبک ساخته شده اند ابعاد چشمه های آن نباید از 11 میلی متر تجاوز نماید تا اشیا متفرقه امکان سقوط از آن را نداشته باشد . ( شکل 7)
ماده - 35 - پلکان با عرض بیش از 110 سانتی متر باید در سمت پرتگاه با یک نرده و در سمت بسته هم به وسیله نرده دستی طبق ماده 24 مجهز گردند . ( شکل 5)
ماده - 36 - پلکان با عرض بیش از 225 سانتی متر باید علاوه بر نرده های کناری به یک نرده دستی میانه نیز مجهز باشد .
ماده - 37 - نرده دستی که پایه های آن به دیوار نصب میشود باید طوری ساخته شود که دست آزادانه بدون برخورد با موانعی اعم از سطح دیوار یا کنار نرده حرکت کند حداکثر فاصله پایه ها از یکدیگر 200 سانتی متر و بین نرده دستی و دیوار باید حداقل 5 سانتی متر باز باشد . ( شکل 6)
ماده - 38 - حداکثر شیب مجاز برای رمپ ( راهروهای شیب دار ) مورد استفاده افراد 10 درجه است . این رمپ ها باید با کلیه شرائطی که در مورد پلکان ها منظور میشود از حیث ساختمان و عرض و نرده و غیره مطابقت داشته باشد . ( شکل 1)
ماده - 39 - ورودی پنجره هایی که در پاگردهای پلکان باز میشود در صورتی که پهنای آن ها بیش از 30 سانتی متر و فاصله با سطح پاگرد کمتر از 90 سانتی متر باشد باید به وسیله نرده حفاظت شوند .
ماده - 40 - قسمت هایی از کارگاه که از سطح زمین یا کف طبقات ارتفاع داشته و لازم است کارگران هر چند به صورت موقت در آن محل فعالیت داشته باشند باید راه دسترسی مناسب نظیر پلکان ، نردبان و نظایر آن تعبیه گردد .
ماده - 41 - عرض گذرگاه های آدم رو بین ماشین آلات ، تاسیسات ، انبوه مواد و تعمیرات نباید کمتر از 60 سانتی متر باشد .
ماده - 42 - تمامی معابر ، راهروها و جایگاه های کار که روی دستگاه ، ماشین آلات و نوارهای متحرک قرار دارند باید از دو طرف بوسیله نرده های حفاظتی ایمن گردند .
ماده - 43 - سطوح برف گیر و یخ زننده پلکان ها ، راه پله های فرار ، معابر پیاده ، راهروهای سرباز و نظایر آن باید بصورت مرتب از برف و یخ پاک گردیده و یا با مصالحی ساخته شوند که مانع از هرگونه یخ زدگی این سطوح گردد .
ماده - 44 - در و پنجره اتاق ها و محیط هایی که احتمال انفجار در آن ها وجود دارد باید در مقابل انفجار مقاوم و مستحکم بوده و شیشه های آن از نوع ضد انفجار بوده و بازشوی آن به سمت خارج باشد .
موضوع - 45 - اتاق هایی که در آن ها فعالیت عکسبرداری با اشعه ایکس وجود دارد باید با ورقه ای سربی با ضخامت مناسب مطابق با مقررات مراجع ذی صلاح پوشیده گردد .
ماده - 46 - جهت نقل و انتقال مواد خطرناک از قبیل پاتیل های مواد مذاب و یا مشابه آن که احتمال پاشش به افراد در طول مسیر وجود دارد ، باید مسیری مجزا و دور از رفت و آمد کارگران و افراد دیگر تعبیه گردد .
ماده - 47 - ساختمان کارگاه های موقت ، پیش ساخته ، کانکس ها و نظایر آن باید مجهز به سیستم اتصال زمین مؤثر باشد .
ماده - 48 - ساختمان کارگاه باید با توجه به نیازمندی های افراد معلول جهت فعالیت و کار مطابق قوانین و مقررات موجود طراحی و احداث گردد .
قسمت - ب - روشنایی
ماده - 49 - در محل رفت و آمد و کار کارگران و افراد باید روشنایی مناسب و کافی تامین گردیده و حتی الامکان از نور طبیعی استفاده گردد .
ماده - 50 - به منظور تعبیه روشنایی با نور طبیعی در سالن سرپوشیده و مسقف باید با استفاده از پنجره های سقفی و معمولی با فواصل مناسب از یکدیگر ، نور محل را بصورت یکنواخت تامین نمود
ماده - 51 - در محل هایی که بطور موضعی احتیاج به نور بیشتری میباشد باید علاوه بر نور کلی کارگاه ، نور اضافی در محل موردنیاز تامین گردد .
ماده - 52 - برای جلوگیری از خیره شدن چشم به نور اضافی تابیده شده به قطعه کار ، منبع نور مذکور باید به نحوی پوشیده شود که فقط محل موردنظر را روشن نماید .
ماده - 53 - برای استفاده بیشتر از نور آفتاب ، باید سقف کارگاه و دیگر سطوح منعکس کننده نور به رنگ روشن بوده تا نور را بهتر منعکس کند . تبصره دیوارها و کف ساختمان کارگاه که در دید مستقیم کارگر قرار میگیرد نباید از رنگهایی که موجب خیرگی چشم در کارگران میشود استفاده نمود
ماده - 54 - کلیه پنجره های موجود در سالن که در سقف و دیوار قرار دارند ، باید همواره تمیز بوده تا روشنایی از طریق تابش تامین گردد .
ماده - 55 - برای جلوگیری از شدت بیش از حد نور در طی روز ، پنجره ها باید به کرکره و پرده متحرک مناسب مجهز باشند . و امکان باز و بسته کردن ایمن پنجره ها و تنظیم نور آن ها فراهم شود ، بطوریکه خود این پنجره ها مخاطراتی را به محل کار و کارگران تحمیل ننماید .
ماده - 56 - در محل هایی که امکان تامین روشنایی طبیعی برای تامین نور وجود ندارد باید با استفاده از نور های مصنوعی مناسب ، روشنایی محل تامین گردد .
ماده - 57 - روشنایی باید بطور کلی یکنواخت بوده و از جهات مختلف بتابد تا از ایجاد سایه های تند جلوگیری شده و ضمنا باعث خیره شدن چشم نگردد .
ماده - 58 - تمهیدات لازم برای تمیز کردن پنجره ها به نحوی که خطری متوجه افراد نگردد باید در محل کار در نظر گرفته شود .
ماده - 59 - منابع تامین روشنایی مصنوعی نباید طوری نصب شوند که خود باعث ایجاد مخاطراتی در محیط کار شوند .
ماده - 60 - هرگاه به دلیل مقتضات ایمنی و بهداشتی در محل کار ، لازم است از پنجره ها یا سطوح شفاف و شیشه ای در دیوارها و درها استفاده گردد باید از مصالح ایمن و مقاوم در برابر شکستگی ساخته شوند و یا زمانیکه احتمال برخورد افراد با این سطوح وجود دارد ، باید با علایمی این سطوح مشخص شوند .
قسمت - ج - شدت نور
ماده - 61 - میزان شدت نور محل کار ، معابر پیاده رو ها و راه های عبوری مربوط به وسایل نقلیه باید با توجه به شغل و نوع کار و فعالیت و با استفاده از آخرین جداول حدود تماس شغلی و عوامل بیماری زا وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و مقررات ملی ساختمان ( مبحث 13) تعیین گردد .
ماده - 62 - میزان نور و روشنایی در محیط های کار باید مطابق با جدول زیر استخراج شده از استاندارد ANSI برای کارگران و افراد تامین گردد :
جدول - - - درجه بندی فعالیت کاری لوکس 1 فضا های عمومی با محیط تاریک 50-20 2 گذرگاه ها و راهروهای کار های موقت 100-50 3 فضا های کاری برای کار هایی که گاها انجام میشود 200-100 4 کار هایی که معمولا با کنتراست بالا یا برروی قطعه بزرگ انجام میشود 500-200 5 کار هایی که معمولا با کنتراست متوسط یا برروی قطعه کوچک انجام میشود 1000-500 6 کار هایی که معمولا با کنتراست پایین و یا برروی قطعه کوچک انجام میشود 2000-1000 7 کار هایی که معمولا با کنتراست پایین یا برروی قطعات ریز و با تکرار زیاد انجام میشود 5000-2000 8 انجام کار های ممتد و طولانی با دقت بالا 10000-5000 9 انجام کار های خیلی خاص با کنتراست بسیار پایین 20000-10000
ماده - 63 - به منظور تامین روشنایی در مواقع قطع برق در محیط کارگاه باید سیستم روشنایی اضطراری مناسب با منبع تولید نیرو و سیم کشی مستقل از شبکه عمومی و حداقل شدت روشنایی 10 لوکس فراهم گردد .
قسمت - د - عایق بندی ساختمان
ماده - 64 - محل های نصب رادیاتور و لوله های آبگرم باید به گونه ای انتخاب گردند که در اثر تشعشعات حرارتی یا جریان هوای گرم ناشی از آن ها موجب ناراحتی برای کارگران در حین انجام کار نگردد .
ماده - 65 - در مناطق جغرافیایی و اقلیمی که دارای اختلاف بالای درجه حرارت در فصول سال میباشند باید تمامی دیوارها ، سقف ها ، درها و پنجره ها به نحوی مناسب عایق بندی حرارتی گردیده تا مانع از تبادل حرارت و برودت داخل محیط کارگاه به خارج از کارگاه و بالعکس و اتلاف انرژی گردد .
ماده - 66 - مسیر لوله های حرارتی و برودتی باید بوسیله عایق های مناسب که در مقابل حرارت و سرما مقاوم است عایق بندی گردند .
قسمت - ه - دمای محیط ساختمان کارگاه
ماده - 67 - در محیط کاری که در آن کار به صورت نشسته انجام میشود مانند ادارات ، حداقل دمای مطلوب 16 درجه سانتیگراد میباشد و در صورتی که کار فیزیکی در محیط کار صورت می پذیرد حداقل دمای مطلوب 13 درجه سانتیگراد است ( مگر اینکه شرایط محیط کار تابع قوانین و مقررات حفاظتی خاص باشد )
ماده - 68 - نصب دماسنج در محیط های کارگاهی به منظور تعیین دمای محیط کار الزامی است .
قسمت - و - انبار ها
ماده - 69 - انبار ها باید دارای مسیر های عبور مجزا برای تردد افراد و وسایل نقلیه باشد .
ماده - 70 - انبار باید به وسایل تهویه طبیعی و در صورت لزوم تهویه مصنوعی ضدشعله مجهز باشد و کلیدها ، فیوزها و سایر ادوات و وسایل الکتریکی باید از نوع ضد جرقه و ضدشعله باشد .
ماده - 71 - ساختمان یا هر بخش از یک ساختمان که برای انبار مورد استفاده قرار میگیرد باید حداقل به دو راه خروج مجزا و دور از هم مجهز باشد .
ماده - 72 - انبار باید دارای قفسه بندی مناسب بوده و یا چیدمان مواد به گونه ای باشد که خطر سقوط نداشته و مزاحمتی برای عبور و مرور افراد ایجاد ننماید .
ماده - 73 - دیوارها ، سقف و کف انبار باید از مصالح مقاوم و مناسب ساخته شده باشد بطوریکه در برابر بارهای وارده و آتش مقاوم باشد .
ماده - 74 - در اطراف انبار باید راه های مطمئن و ایمن برای تردد ماشین های حمل کالا و آتش نشانی پیش بینی گردد .
ماده - 75 - در انبار ها باید از جنس فلز و سطح داخلی آن صاف و بدون شکاف بوده و بازشوی آن رو به خارج باشد .
ماده - 76 - پنجره انبار ها باید مجهز به حفاظ و تور سیمی بوده و بازشوی آن رو به خارج باشد .
ماده - 77 - انبار ها باید سیستم های اعلام و اطفای حریق متناسب با نوع مواد مطابق با آیین نامه پیشگیری و حفاظت در برابر آتش سوزی و حریق باشد .
ماده - 78 - محل استراحت و آبدارخانه نباید در ساختمان انبار قرار داشته باشد .
ماده - 79 - دیوارها و ستون های داخل انبار باید جهت افزایش میدان دید تا ارتفاع 200 سانتی متر از سطح زمین با رنگ های روشن محرک رنگ آمیزی شود .
ماده - 80 - مسیر های داخلی انبار ، قفسه ها و کالا باید طوری تعبیه شده باشد که دسترسی افراد به دره ای خروجی در اسرع وقت امکانپذیر باشد .
قسمت - ز - آسانسور ، پله برقی و پیاده رو متحرک
ماده - 81 - نصب ، راه اندازی ، بهره برداری و هرگونه تغییر اساسی در آسانسور ، پله های برقی و پیاده رو متحرک باید با رعایت آخرین مقررات آیین نامه حفاظتی ساختمان کارگاه ها ، استاندارد های معتبر بین المللی یا ملی و مقررات ملی ساختمان ( مبحث 15) صورت پذیرد .
ماده - 82 - داخل کابین آسانسور باید دارای لوح شناسایی با مشخصات ذیل باشد :
بند - الف - نام شرکت سازنده
بند - ب - ظرفیت حمل نفر یا بار یا هر دو
بند - ج - نوع کاربری
بند - د - سال ساخت
بند - ه - آدرس و شماره تلفن سازنده
بند - و - شماره استانداردی که آسانسور بر مبنای آن ساخته شده است .
ماده - 83 - چاه آسانسور باید در سراسر ارتفاع و تمامی سطوح بسته بوده و بجز دره ای طبقات و دریچه های بازدید ، خروجی دیگری نداشته باشد و در تراز هر طبقه در موتورخانه و چاهک دارای روشنایی مناسب با چراغ محافظ دار تونلی و لوله هواکش در سقف موتورخانه باشد . ( شکل 11)
ماده - 84 - آسانسورهایی که خارج ساختمان ها قرار دارد تا ارتفاع 3 متر از هر طرف و از این ارتفاع به بالا سمتی که رو به ساختمان قرار دارد در تمام ارتفاع باید بسته باشد .
ماده - 85 - قسمت هایی از تاسیسات الکتریکی آسانسور که لازم است در زمان برق دار بودن ، تنظیم و یا مورد آزمایش قرار گیرند باید به گونه ای نصب شوند که فضای کار ایمن در نقاط موردنیاز برای حضور تعمیرکار وجود داشته باشد .
ماده - 86 - در صورت استفاده از وسایل فرمان الکتریکی دستی در تاسیسات الکتریکی آسانسور این وسایل باید به گونه ای باشد که امکان راه اندازی تصادفی آن ها وجود نداشته و همچنین کلید های فرمان دستی بطور اطمینان بخشی قفل گردند .
ماده - 87 - کلیه تجهیزات و دستگاه های الکتریکی آسانسور باید دارای سیستم اتصال به زمین مؤثر باشند .
ماده - 88 - دریچه تهویه باید به نحوی محافظت گردد که از نفوذ باران ، برف ، پرندگان و نظایر مشابه آن جلوگیری نماید .
ماده - 89 - تخلیه هوای چاه هر گروه آسانسور مستقل از چاه های گروه دیگر خواهد بود و بنا بر این نباید بین آن ها ارتباط تخلیه هوا وجود داشته باشد .
ماده - 90 - سیستم تهویه هوا در چاه آسانسور باید بصورت دستی عمل نموده و چاه آسانسور نباید وسیله تخلیه هوای ساختمان باشد .
ماده - 91 - دره ای طبقات باید به صورت اصولی نصب شده و در هنگام بسته بودن ، تمام دهانه چاه را از کف تا سقف بپوشاند . ( شکل 11)
ماده - 92 - در خصوص فاصله بالا سری در آسانسور های با رانش مثبت ( وینچی ) رعایت موارد زیر الزامی است :
بند - الف - نصب ضربه گیر متناسب با نوع و ظرفیت آسانسور در زیر سقف چاه
بند - ب - فاصله آزاد قائم معادل حداقل 10 سانتی متر بین بالاترین سطح روی کابین و پایین ترین سطح زیر سقف چاه
ماده - 93 - پس از باز نمودن در اضطراری ، چنانچه مانعی برای باز نگهداشتن در طبقات وجود نداشته باشد ، در باید بصورت خودکار بسته و قفل گردد .
ماده - 94 - دره ای بازرسی ، اضطراری و نیز دریچه های بازدید باید فاقد هرگونه روزنه بوده و همانند دره ای طبقات دارای استحکام مناسب باشد .
ماده - 95 - نصب هرگونه در ، دریچه اضطراری و تخلیه هوا در سمتی که وزنه تعادل قرار دارد ، ممنوع است .
ماده - 96 - دریچه اضطراری برای ورود به بالای کابین در زیر سقف چاه یا یکی از دیواره های چاه از فضای موتورخانه باید به گونه ای تعبیه شود که بازشوی آن به سمت بیرون چاه بوده و دارای قفل ایمنی باشد .
ماده - 97 - در آسانسور های گروهی و بیشتر از 2 آسانسور کنار هم باید در سطح کف موتورخانه و در امتداد پاگرد جلوی در طبقه آخر ، دریچه ای به سمت موتورخانه و متناسب با تجهیزات آن تعبیه گردد .
ماده - 98 - طراحی ، ساخت ، نصب درها ، دریچه ها و یا قطعات آن ها باید به گونه ای باشد که سقوط آن ها به داخل چاه آسانسور در صورت بروز حوادث امکانپذیر نباشد .
ماده - 99 - دره ای طبقات جز در مواقع استفاده از آسانسور باید بصورت ایمن بسته بماند . ( شکل 13)
ماده - 100 - دره ای طبقات باید دارای قفل ایمنی مناسب بوده ، به نحوی که قبل از شروع حرکت کابین ، مانع از باز شدن دره ای طبقات گردیده و همچنین تا زمانیکه در طبقه باز است ، امکان حرکت برای کابین وجود نداشته باشد .
ماده - 101 - باز نمودن دره ای طبقات در مواقع نبودن کابین نباید جز با کلید مخصوص امدادی امکانپذیر باشد .
ماده - 102 - دره ای لولایی طبقات باید مجهز به شیشه بوده به نحوی که وجود کابین در طبقه مشخص باشد .
ماده - 103 - کابین باید در تراز طبقات بطوریکه کف آن هم ارتفاع با کف طبقه است ( همتراز ) توقف نموده و در هنگام ورود و خروج مسافر ، در آن تراز باقی بماند .
ماده - 104 - کابین آسانسور باید مجهز به در مناسب بوده تا هنگام بسته بودن در کاملا محدوده بازشوی ورودی را بپوشاند . ( شکل 11)
ماده - 105 - در کابین آسانسور باید دارای حس گر باشد ، که هنگام باز بودن آن امکان حرکت کابین میسر نبوده و تا قبل از توقف کامل کابین باز نمودن آن میسر نباشد . ( شکل 13)
ماده - 106 - دره ای اتوماتیک آسانسور باید مجهز به حسگر های مناسب بوده تا هنگام وجود مانع در چهارچوب ، از بسته شدن در جلوگیری و آن را مجددا باز نماید .
ماده - 107 - مدارتغذیه زنگ اخبار و سیستم مکالمه دو طرفه در کابین آسانسور ، باید مجهز به باطری مناسب آماده بکار باشد .
ماده - 108 - کابین آسانسور باید به سیستم تهویه و روشنایی مناسب طبق استاندارد مجهز باشد .
ماده - 109 - آسانسور باید به یک منبع تغذیه نیروی اضطراری که بطور خودکار قابل شارژ است مجهز گردد
ماده - 110 - سطح کف کابین و ورودی آن باید صاف و فاقد زوائد خطرناک بوده و از مواد غیر لغزنده ساخته شده باشد .
ماده - 111 - سقف کابین ، باید مجهز به دریچه خروجی و امدادی به ابعاد 50 در 35 سانتیمتر بوده و بازشوی این دریچه ، رو به خارج کابین باشد .
ماده - 112 - ترمز ایمنی کابین آسانسور باید دارای شرایط زیر باشد :
بند - الف - قدرت متوقف کردن و نگهداشتن کابین باتمام ظرفیت آن را در هنگام افزایش سرعت و یا سقوط داشته باشد .
بند - ب - آزاد نمودن آن فقط باید توسط کنترل کننده های مکانیکی سرعت انجام پذیرفته و این امر تنها با بالا بردن کابین امکانپذیر گردد .
بند - ج - باید پس از آزاد شدن به صورت عادی عمل نماید .
ماده - 113 - بالاترین و پایین ترین توقفگاه کابین باید به کلید حدی مناسب مجهز گردیده بطوریکه مستقل از مدار فرمان موجود در کابین باشد و مستقیما با مدار فرمان اصلی آسانسور ارتباط برقرار نماید .
ماده - 114 - کابین آسانسور باید به حس گر کنترل بار برای جلوگیری از اعمال بار بیش از حد مجاز مجهز گردد .
ماده - 115 - قرار دادن هرگونه ابزار ، تجهیزات و نظایر آن ها درون موتورخانه ، چاه و چاهک آسانسور ممنوع است .
ماده - 116 - آسانسور باید به کنترل کننده مکانیکی سرعت ( گاورنر ) مجهز گردیده و کنترل کننده مذکور با ترمز ایمنی آسانسور مرتبط گردد . ( شکل 12)
ماده - 117 - ترمز ایمنی و گاورنر حتما پلمپ ( مهر و موم ) شده باشند .
ماده - 118 - ترمزهای ایمنی کابین و وزنه تعادل هر یک باید دارای گاورنر مخصوص به خود باشد . ( شکل 12)
ماده - 119 - کابین تا زمانیکه زبانه قفل کننده حداقل به اندازه 7 میلی متر با لنگه در درگیر نشده است نباید قادر به حرکت باشد .
ماده - 120 - فضای موتورخانه آسانسور باید طبق استاندارد باشد که علاوه بر امکان جای دادن تجهیزات ، فضای مناسب برای تردد و انجام تعمیرات احتمالی بصورت ایمن را برای تعمیرکاران فراهم آورد .
ماده - 121 - اجزا و چاه آسانسور در محیط هایی با قابلیت اشتعال و انفجار باید از نوع مقاوم در برابر خطرات مذکور بوده و یا حفاظت شده باشند .
ماده - 122 - در زمان تعمیر و نگهداری آسانسور ها باید شرایط ایمنی مناسب اعم از تهویه و روشنایی و سایر شرایط ایمنی لازم فراهم گردد .
ماده - 123 - در صورتی که دسترسی به موتورخانه از طریق پله امکانپذیر نباشد ، استقرار نردبان ایمن و اختصاصی جهت دسترسی به موتورخانه الزامی است .
ماده - 124 - موتورخانه باید به سیستم اطفای حریق مناسب و به میزان کافی تجهیز گردد .
ماده - 125 - بلند کردن کابین آسانسور در زمان نصب باید با رعایت کامل مقررات و دستورالعمل های شرکت سازنده صورت پذیرد .
ماده - 126 - اطاقک آسانسورهای باری که افراد را نیز حمل میکند و یا یک نفر متصدی در داخل آن بکار مشغول است باید مطابق مشخصات آسانسورهای مخصوص حمل افراد ساخته شود .
ماده - 127 - حداقل قطر سیم بکسل کابین باید 8 میلی متر و گاورنر حداقل 6 میلی متر بوده و از نوع استاندارد باشد .
ماده - 128 - درها و دریچه های اضطراری در دیواره های چاه آسانسور نباید به سمت چاه آسانسور باز شود و دارای قفل ایمنی باشد .
ماده - 129 - دره ای کابین و طبقات باید در زمان ایستادن آسانسور در تراز طبقه بصورت هماهنگ باز و بسته شود .
ماده - 130 - در آسانسور های خدماتی که برای جابجایی کالا بین طبقات استفاده میگردد و در طبقه مشخصی عمل میکند باید دارای کابینی باشد که ابعاد آن به اشخاص اجازه استفاده را نمی دهد و در میان ریل های نصب شده عمودی حرکت مینماید .
تبصره - - - ابعادی که کابین را برای افراد غیر قابل استفاده میکند نباید از مقادیر زیر بیشتر باشد :
بند - الف - مساحت کف کابین یک متر مربع
بند - ب - عمق کابین 100 سانتی متر
بند - ج - ارتفاع 120 سانتی متر ،
بند - د - ارتفاع بیش از 120 سانتی متر کل کابین در صورتی مجاز است که کابین شامل چند طبقه ثابت بوده به نحوی که ارتفاع هر یک از طبقات 120 سانتی متر بیشتر نشود .
بند - ه - کل مسیر حرکت کابین محصور بوده و دارای مقاومت مکانیکی کافی باشد .
ماده - 131 - حرکت کابین باید منوط به بسته بودن دره ای تمامی طبقات باشد .
ماده - 132 - پله های برقی و پیاده روهای متحرک باید دارای لوح شناسایی که در بر گیرنده موارد ذیل بوده و در ابتدای ورودی آن ها نصب میگردد باشد :
بند - الف - نام شرکت سازنده
بند - ب - سال ساخت
بند - ج - آدرس و شماره تلفن سازنده
بند - د - شماره استانداردی که بر مبنای آن ساخته شده است .
تبصره - - - در خصوص ظرفیت حمل با دستگاه های مذکور می بایستی بند 153 5 مبحث 15 مقررات ملی ساختمان رعایت گردد .
ماده - 133 - اطراف منطقه باز طبقه فوقانی پله برقی باید به نحو مطمئن و ایمن حفاظ گذاری گردد . ( شکل 14)
ماده - 134 - متصدی دستگاه باید قبل از راه اندازی پله برقی در هر شرایطی از عملکرد صحیح سیستم های ایمنی اطمینان حاصل نماید .
ماده - 135 - مسطح پله برقی باید به گونه ای باشد که از لیز خوردن افراد جلوگیری نماید . ( شکل 14)
ماده - 135 - سطح پله برقی باید به گونه ای باشد که از لیز خوردن افراد جلوگیری نماید . ( شکل 14)
ماده - 136 - در صورت توقف پله برقی به هر دلیل ، در استارت مجدد آن باید از عدم تردد افراد روی پلکان ها در حالت خاموش اطمینان حاصل نموده تا شوک ناشی از استارت باعث بر هم خوردن تعادل افراد و سقوط آن ها نگردد .
ماده - 137 - در هنگام نصب ، راه اندازی ، بازرسی و تعمیرات محدوده اطراف آسانسور ، راه پله متحرک و پله های برقی ( اعم از ورود و خروج ) باید محصور و محفوظ گردد .
ماده - 138 - کلیه آسانسور ها اعم از مسافری ، باری و یا هر دو ، پله های برقی و پیاده روهای متحرک باید توسط موسساتی که صلاحیت آن ها مورد تایید سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و سایر مراجع ذی صلاح میباشد بصورت سالیانه براساس استاندارد های معتبر مورد بازرسی قرار گرفته و گواهینامه سلامت دستگاه های مذکور که حاوی نام شرکت ، آدرس و تلفن ، نام بازرس ، تاریخ اعتبار گواهینامه میباشد صادر و در داخل کابین و یا در محل مناسب نصب گردد .
ماده - 139 - تعمیر و نگهداری آسانسور ها ، پله های برقی و پیاده روهای متحرک باید توسط شرکت های دارای مجوز از مراجع ذی صلاح انجام پذیرد .
تبصره - - - شرکت های مذکور موظف میباشند از پرسنل آموزش دیده از مراکز ذی صلاح و ماهر که دارای تخصص در این زمینه میباشند ، استفاده نمایند .
ماده - 140 - گزارش بازدید ، تعمیر ، نگهداری در خصوص آسانسور ها ، پله های برقی ، پیاده روی متحرک به همراه ذکر مشخصات شرکت و فرد تعمیرکار با ذکر تاریخ اقدامات بعمل آمده در دفتر ویژه گزارشات تعمیر و نگهداری آن ها و در پرونده مربوطه ثبت و نگهداری گردد .
بخش - دوم - محوطه کارگاه
ماده - 141 - طراحی ترافیک و احداث راه باید مطابق با موارد زیر باشد :
بند - الف - وسایل نقلیه عبوری
بند - ب - کم کردن نیاز به دور زدن
بند - ج - اجتناب از لبه تیز و خم و کنج ها
بند - د - تعمیر و نگهداری راه ( عدم وجود برآمدگی و فرورفتگی )
بند - ه - مقاومت در برابر بار وارده با زیرسازی مناسب
بند - و - شیب بندی مناسب برای تخلیه آب ناشی از بارندگی با زهکشی مناسب .
بند - ز - سطح راه باید براساس نوع مصرف با مصالح مناسب و مقاوم در مقابل لغزندگی اجرا گردد .
ماده - 142 - محل های تاسیسات زیرزمینی در محوطه باز کارگاه ، چاه های ارت ، دره ای خروجی ، راه پله فرار ، راهروها ، راه پله ها و نظایر آن که از اهمیت بالایی برخوردار میباشند باید بوسیله علایم آگاه کننده و هشدار دهنده ، مشخص و معلوم گردند .
ماده - 143 - محوطه باز در ساختمان کارگاه باید دارای موارد ایمنی ذکر شده زیر باشد :
بند - الف - پیاده رو مخصوص عابرین پیاده .
بند - ب - علایم ایمنی هشداری و آگاه کننده برای عابرین و وسایل نقلیه .
بند - ج - تامین روشنایی محوطه به تعداد لازم و کافی .
ماده - 144 - کلیه دهانه های باز ، پرتگاه ها ، آدم رو ها ، چاه ها ، راه پله ها و نظایر آن در محوطه ساختمان کارگاه باید بوسیله دریچه های فلزی مقاوم و محکم یا نرده های حفاظتی مناسب مسدود یا محفوظ گردند .
ماده - 145 - چنانچه به هر دلیلی پوشش روی دهانه برداشته شود باید توسط فرد تحت کنترل بوده و یا با استفاده از نرده های موقت قابل حمل محفوظ گردیده و بوسیله علایم و نوارهای ایمنی مناسب و با چراغ گردان در شب نسبت به هشدار و آگاهی به سایر افراد اقدام گردد .
بند - 146 - سیم های برق و تاسیسات برقی در محوطه باز باید ایمن و محفوظ بوده و با علایم هشدار دهنده مشخص گردیده و از رسیدن هرگونه صدمه و آسیب به آن ها جلوگیری گردد . ضمنا رعایت حریم خطوط برق دار مطابق با قوانین و مقررات برق ایران الزامی است .
ماده - 147 - برای رساندن برق به ساختمان کارگاه باید از کانال های مخصوص تاسیساتی و یا دکل های مناسب و ایمن استفاده نمود .
ماده - 148 - برای تردد افراد بین سالن ها باید معابر را با کوتاه ترین فاصله احداث نموده و این معابر نباید در زیر محل هایی که احتمال ریزش آب ، مواد و اجسام وجود دارد قرار گیرند .
ماده - 149 - ساخت و نصب هرگونه تابلوی تجاری ، علائم ایمنی ، ترافیکی و سر در ورودی محوطه کارگاه با رعایت مفاد آخرین مقررات ملی ساختمان ( مبحث 20)، استاندارد های معتبر و یا ملی و آیین نامه علائم ایمنی در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی باید با رعایت نکات ایمنی زیر انجام پذیرد :
بند - الف - نیرو های وارده بر آن از قبیل باد و زلزله محاسبه شود .
بند - ب - بصورت ایمن دارای پایه و مهار مناسب باشد .
ماده - 150 - سایبانها باید با رعایت کلیه موارد ایمنی و حفاظتی احداث ، نصب و محکم گردیده و قرار دادن ضایعات و یا هرگونه اجسام دیگر بر روی سایبانها ممنوع است .
ماده - 151 - تمامی گذرگاه های وسایل نقلیه باید از معابر پیاده و خطوط راه آهن مجزا بوده و از هرگونه تقاطع خطرناک بین آن ها جلوگیری شود و در صورت ایجاد تقاطع باید بوسیله تجهیزات حفاظتی مناسب ، علایم هشدار دهنده و چراغ های گردان ، ایمن گردد .
ماده - 152 - کارفرما مکلف است به منظور نصب علائم و نشانه های ترافیکی در سطح کارگاه قوانین مربوطه را از مراجع ذی صلاح ( پلیس راهور ناجا ) اخذ نموده و اقدامات لازم را به عمل آورد .
ماده - 153 - ساختمان و محوطه کارگاه باید به آژیر اعلام خطر و چراغ های اضطراری گردان برای استفاده در شرایط بحرانی مجهز باشد .
ماده - 154 - عرض و ارتفاع دره ای ورودی و خروجی باید متناسب با نوع کار ، تعداد کارگران ، حداکثر حجم مواد و کالای تولیدی و مصرفی و نحوه استقرار ماشین آلات باشد .
ماده - 155 - در کلیه کارگاه ها باید مکان های خاصی بنام نقاط امن با علائم و تابلو های مربوطه مشخص گردیده تا در مواقع بروز خطر ، کارگران در آن محل تجمع یابند . ضمنا مسیر های منتهی به نقاط امن باید علامت گذاری شده باشند .
ماده - 156 - جمع آوری ، حمل و نقل و دفع فضولات ، زباله ها و پسماندها در سطح کارگاه باید مطابق با قانون مدیریت پسماندها و آیین نامه پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در کارگاه ها و سایر آیین نامه های مصوب شورای عالی حفاظت فنی انجام پذیرد . این آیین نامه مشتمل بر 3 فصل و 156 ماده و 7 تبصره به استناد مواد 85 و 91 قانون کار جمهوری اسلامی ایران در جلسه مورخ 18/7/1390 شورای عالی حفاظت فنی تدوین و در تاریخ 13/10/1390 به تصویب وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی رسیده است . این آیین نامه جایگزین آیین نامه و مقررات حفاظتی ساختمان کارگاه ها مصوب 24/8/1340 شورای عالی حفاظت فنی میباشد .