وب سایت حقوقی ماتیکان


آیین نامه ایمنی در کارگاه های دامپروری

توضیحات - - - وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی طی بخشنامه ای به شرح زیر است : هدف و دامنه شمول : هدف : هدف از تدوین این آیین نامه ، ایمن سازی محیط های کار ، پیشگیری از حوادث ناشی از کار برای شاغلین و عموم افرادی که به نحوی در کارگاه های مشمول این آیین نامه حضور می یابند ، میباشد . دامنة شمول : به استناد ماده 85 قانون کار جمهوری اسلامی ایران این آیین نامه برای کارگاه های دامپروری مشمول قانون کار تدوین گردیده و لازم الاجرا میباشد .
فصل - اول - تعاریف : دام : به حیواناتی ( چهارپایان ، پرندگان ، آبزیان و حشرات ) اطلاق میگردد که برای امور تغذیه انسان و یا تغذیه دام و فعالیت های اقتصادی ، تولیدی ، آزمایشگاهی ، ورزشی و تفریحی ، تولید ، نگهداری و پرورش داده میشوند . دامپرور : شخصی است حقیقی یا حقوقی که با استفاده از روش های علمی ، فنی و تجربی دامپروری ، اقدام به پرورش یک یا چند نوع دام بنماید . کارگاه دامپروری : به محل مستقل دامپروری اطلاق میگردد که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او به تولید ، پرورش و نگهداری انواع دام مطابق با مقررات نظام جامع دامپروری و سایر قوانین اشتغال دارد . مجتمع دامپروری : مکانی است که در آن تعدادی واحد دامداری با یک نوع دام و شیوه بهره برداری واحد ، با رعایت ضوابط مربوط ایجاد میگردد . جایگاه دام : به هر نوع محل نگهداری و پرورش دام ، اعم از مسقف و غیر مسقف گفته میشود . خوراک دام : به کلیه مواد اعم از خام و فراوری شده اطلاق میگردد که برای تغذیه به منظور تولید ، نگهداری و رشد دام مورد مصرف قرار میگیرد . راهرو و جایگاه مهار : محل ویژه ای است که برای هدایت و مهار دام به منظور انجام برخی عملیات خاص روی آن ها به کار گرفته میشود . توجه : تصاویر بعضی از مواد آیین نامه برای استفاده و بهره برداری به پیوست میباشد .
فصل - دوم - مقررات عمومی :
- ماده - 1 - کارفرما مکلف است نسبت به شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار اقدام نموده و ضمن نصب تابلو ها و علایم هشدار دهنده ، اقدامات کنترلی مناسب را در جهت حذف مخاطرات احتمالی به عمل آورد .
- ماده - 2 - کارفرما مکلف است معاینات بدو استخدام و دوره ای را برای کارگران خود مطابق مواد 91 قانون کار و 90 قانون تامین اجتماعی انجام دهد .
- ماده - 3 - کارفرما باید در انتخاب و به کارگماری کارگران دقت نماید و افرادی را به کار گمارد که از نظر بدنی و روانی متناسب با نوع کار باشند .
- ماده - 4 - شرایط محیط کار باید به گونه ای باشد تا ایمنی افرادی که وارد کارگاه میشوند ، تامین گردد .
- ماده - 5 - تابلو های برق ، تجهیزات اطفای حریق و تاسیسات امدادی نباید در مسیر حرکت و جایگاه نگهداری دام ها تعبیه شوند .
- ماده - 6 - خوراک های دامی که امکان احتراق خود به خودی در آن ها وجود دارد باید دربسته ها یا کیسه های سالم با حجم مشخص ذخیره و نگهداری و با رعایت فواصل مناسب انبارداری شوند .
- ماده - 7 - جهت تسهیل در دسترسی بهتر ماشین های آتش نشانی و سرایت دیرتر آتش به نقاط دیگر ، رعایت حداقل فاصله بین سازه ها الزامی است . به نحوی که امکان اطفای حریق ، طبق ضوابط سازمان آتش نشانی مقدور باشد .
- ماده - 8 - کلیه جایگاه ها ، تاسیسات ، انبار ها و مخازن و سایر مکان هایی که در آن ها امکان ایجاد گرد و غبار ، بخار ، گاز میباشد ، باید به تهویه مناسب و متناسب با نوع آلاینده های تولیدی مجهز گردند .
- ماده - 9 - کف قسمت های مختلف دامداری باید از مصالحی ساخته شود که احتمال سر خوردن و لغزندگی از بین برود و ضمنا شیب کافی برای انتقال پساب ها به کانال های فاضلاب در نظر گرفته شود .
- ماده - 10 - در صورت ضد عفونی ساختمان ، جایگاه ها ، وسایل و ماشین آلات با روش گازدهی ، ضمن رعایت توصیه های کارخانه سازنده ماده شیمیایی و دستورالعمل های سازمان دامپزشکی کشور ، حیوانات و افراد ، از محل موردنظر دور نگه داشته شده و کارگران باید بی درنگ پس از قرار دادن ظروف گاز های شیمیایی ( فرمالین و نظایر آن ) در درون سالن ها ، محل را ترک کنند .
- ماده - 11 - کلیه معابر ، پله ها ، راهروها و کف سالن ها ( به استثنای کف سالن های مرغداری با سیستم پرورش در بستر ) و کارگاه ها باید مرتبا از مواد دفعی حاصل از حیوانات و گل و لای پاکسازی شوند .
- ماده - 12 - نرده ها ، درها ، جایگاه های مهار ، راهروها و کلیه موانع و محدودکنندهها باید فاقد هرگونه تیزی و برآمدگی بوده و از استحکام کافی برخوردار باشند .
- ماده - 13 - کارفرما مکلف است به منظور تامین روشنایی موردنیاز و مناسب حیوانات در سالن ها و جایگاه ها اقدامات لازم را به عمل آورد .
- ماده - 14 - در مکان هایی که امکان ایجاد گاز یا گرد و غبار قابل انفجار وجود داشته باشد باید از سیستم تهویه و تجهیزات ضد جرقه استفاده گردد .
- ماده - 15 - نصب دستگاه های تشخیص گاز به همراه سیستم های هشدار دهنده در قسمت هایی که احتمال تجمع و تولید گاز های خطرناک در آن ها وجود دارد از قبیل سیلوها و گودال های کود ضروری است .
- ماده - 16 - بین سالن ها و تاسیسات واحد های مرغداری باید عاری از هرگونه گیاه و همچنین علف های هرز باشد .
- ماده - 17 - مایعات قابل اشتعالی که بعنوان سوخت مصرفی در کارگاه های دامپروری به کار میرود باید در مخازن مخصوص ، مطابق با مفاد آیین نامه حفاظتی مواد خطرناک ، مواد قابل اشتعال ، مواد قابل انفجار ( مصوب شورای عالی حفاظت فنی ) انبار گردد .
- ماده - 18 - کارفرما مکلف است وسایل کمک های اولیه مناسب را تهیه و در دسترس کارگران قرار داده و در صورت لزوم نسبت به انتقال افراد آسیب دیده به نزدیک ترین مرکز درمانی اقدام نماید .
- ماده - 19 - کارفرما مکلف است متناسب با نوع کار با همکاری مراجع ذی صلاح امکان آموزش کارگران در واحد دامپروری را در زمینه های مختلف رفتارشناسی دام ، نحوه نزدیک شدن و نگهداری ایمن و بی خطر دام ها ، ایمنی در محیط کار ، بیمایهای دامی ، بیماری های مشترک بین انسان و دام ، آلودگی های انگلی و عفونی ، روش کار ایمن با ابزار ها ، ماشین ها و دستگاه ها و خطرات احتمالی کار با آن ها و کمک های اولیه را فراهم نماید .
- ماده - 20 - کانال ها ، مجاری و آبراهه ای پساب باید دارای شیب مناسب بوده تا ضمن تخلیه و هدایت سریع آن ها به منبع تصفیه ، از تجمع ، ماندن و پس زدن پساب ها به کف سالن ها و انتشار آن در محوطه و زمین های اطراف کارگاه جلوگیری شود و نحوة انتقال پساب ها به نحوی باشد که امکان انتشار و تماس با کارگران وجود نداشته باشد .
- ماده - 21 - طراحی کانال های پساب ، باید با توجه به دبی جریان بوده و دارای پوشش مشبک یا حفاظ نرده ای مستحکم و قابل شستشو با آب و مواد ضد عفونی کننده باشد .
- ماده - 22 - طراحی مسیر انتقال ضایعات ، پسماندها و پساب ها باید به گونه ای باشد که از داخل سایر واحد های دیگر عبور داده نشود .
- ماده - 23 - نگهداری ، ضبط ، دفع ، انهدام و سوزاندن ضایعات و لاشه ها باید طبق موازین بهداشتی و رعایت مسائل زیست محیطی به نحوی انجام گیرد که خطری برای سلامت کارگران و سایرین ایجاد ننماید .
- ماده - 24 - خوردن ، آشامیدن ، استعمال دخانیات و انجام هرگونه شوخی و اعمال ناایمن دیگر در حین فعالیت ممنوع است .
- ماده - 25 - مواد شیمیایی پاک کننده و ضد عفونی کننده باید توسط افراد ماهر و آموزش دیده و با استفاده از وسایل حفاظت فردی مناسب ، طبق دستورالعمل های ذی ربط وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی کشور و شرکت سازنده ، آماده سازی و استفاده شوند .
- ماده - 26 - کلیه مواد ضد عفونی کننده ، سموم دفع آفات باید در انبارقفلدار ، درون کابینت یا کمد مشخصی و دور از دسترس افراد غیر مسئول نگهداری شود . نحوه نگهداری و استفاده از این مواد ، باید وفق آیین نامه حفاظتی سموم دفع آفات در کارگاه ها ( مصوب شورای عالی حفاظت فنی ) و دستورالعمل های سازمان دامپزشکی کشور باشد .
- ماده - 27 - کارفرما مکلف است در مکان های آماده سازی و استفاده از سموم و مواد ضد عفونی کننده شیمیایی ، حداقل تجهیزات لازم مانند دوش و چشم شوی اضطراری را پیش بینی نماید .
- ماده - 28 - اطراف کمدهای نگهداری سموم و مواد شیمیایی باید عاری از اشیا دیگر باشد . ضمنا زمین پیرامون آن باید دارای شیب مناسب بوده تا در صورت نشت تصادفی و یا ریخته شدن آن مواد ، توسط کانال های زهکشی جمع آوری و منتقل شود ، به نحوی که وارد مخازن و آب های زیرزمینی و جاری نگردد .
- ماده - 29 - قرار دادن هرگونه وسایل اضافی و مواد خوراکی و پوشاک و وسایل ایمنی و نظایر آن در داخل و روی کمدهای نگهداری سموم و مواد شیمیایی ممنوع است .
فصل - سوم - مقررات اختصاصی :
- بخش - اول - مقررات ایمنی دستگاه ها و ابزارآلات :
  - ماده - 30 - کلیه قسمت ها و محورهای انتقال دهنده نیرو ، مانند تسمه ، فلکه ( پولی )، چرخ دنده ، چرخ لنگر ، چرخ فلکه ، زنجیر ، چهارشاخ گاردان ، غلتک و نیز سایر قسمت های خطرناک دستگاه ها ، باید طبق آیین نامه حفاظت در مقابل خطرات وسایل انتقال نیرو و سایر آیین نامه های مرتبط ( مصوب شورای عالی حفاظت فنی )، حفاظ گذاری و ایمن سازی گردند .
  - ماده - 31 - حصارها و بدنه فلزی تجهیزات الکتریکی و تابلو های برق ، کلیه اجزای فلزی سیم کشی و نیز سپر ( شیلد ) حفاظ های فلزی کابل ها و تاسیسات فلزی باید مطابق آیین نامه ایمنی سیستم اتصال به زمین ( ارتینگ ) که مصوب شورای عالی حفاظت فنی میباشد ، به اتصال زمین مؤثر و مناسب ، مجهز گردند .
  - ماده - 32 - ماشین ها و دستگاه های الکتریکی باید قبل از شروع به کار توسط افراد ماهر بازدید شود .
  - ماده - 33 - تعمیر و نگهداری ، روغن کاری ، تمیز کردن ، تعویض قطعات دستگاه ها و ماشین ها باید توسط افراد آموزش دیده و با اطمینان از قطع جریان برق انجام پذیرد .
- بخش - دوم - وسایل حفاظت فردی :
  - ماده - 34 - کلیه کارگران دامپروری باید متناسب با نوع کار به لباس کار و سایر وسایل حفاظت فردی مناسب تجهیز گردند .
  - ماده - 35 - کارفرما مکلف است به کارگرانی که در معرض تماس با گرد و غبار ، مواد فعال بیولوژیکی و مواد شیمیایی هستند عینک ، ماسک تنفسی مناسب و لباس کار نفوذناپذیر در برابر مواد مذکور تحویل دهد .
  - ماده - 36 - کارگران باید در هنگام کار در واحد های دامپروری به ویژه اصطبل ها و کار در اطراف گاوها و محوطه پرورش شترمرغ ، بسته به نوع کار از چکمه ، کفش های ایمنی پنجه فولادی و کفش های آجدار استفاده کنند .
  - ماده - 37 - کارگرانی که به طور مستمر در معرض تابش نور خورشید قرار دارند باید مجهز به کلاه آفتابی باشند .
  - ماده - 38 - کارگران باید در هنگام کار با کود شیمیایی از دستکش لاستیکی و در کار با آفت کش ها از دستکش لاتکس استفاده کنند .
  - ماده - 39 - کارگرانی که با مواد شیمیایی ، حمل دستی طیور ، دام بیمار ، کمک به زایمان دام ، تلقیح مصنوعی و نیز سوارکاری و نظایر آن مشغول کار هستند با توجه به نوع کار باید به دستکش حفاظتی مناسب تجهیز گردند .
  - ماده - 40 - در هنگام ضد عفونی به روش شعله افکنی جایگاه های دام ، کارگران باید به وسایل حفاظت فردی مناسب مانند ماسک تنفسی ، دستکش ، عینک و لباس کار تجهیز گردند .
- بخش - سوم - حمل و نقل ، جا به جایی و مهار دام ، طیور و حیوانات خانگی :
  - ماده - 41 - حمل و نقل دام زنده باید با وسایل نقلیه ویژه حمل مخصوص دام که مجهز به جایگاه های مخصوص میباشد ، انجام گیرد .
  - ماده - 42 - فضای درونی وسایل حمل دام باید دارای شرایط مناسبی از نظر روشنایی و تهویه برای جابجایی دام ها باشد .
  - ماده - 43 - کف تریلرهای حمل دام نباید صاف و لغزنده بوده و فضای درونی وسایل حمل دام به ویژه تریلر حمل اسب ، گاو و گوسفند و بز بخش بندی شده و دیوارها و میله های سینه ای آن مجهز به بالشتک باشد .
  - ماده - 44 - تریلر مخصوص حمل دام باید مجهز به یک در ( راه خروجی ) از جلوی تریلر باشد تا فرد راهنما یا مراقب ، از آن در ، تریلر را ترک یا وارد کابین راننده شود .
  - ماده - 45 - تریلرهای وسایل حمل دام باید مجهز به رمپ بارگیری باشند .
  - ماده - 46 - سکوها و محل های تخلیه و بارگیری دام و طیور در شب باید از نور کافی برخوردار باشد .
  - ماده - 47 - سکوی بارگیری باید بدون فاصله و هم سطح طبقات درون وسایل حمل دام باشد .
  - ماده - 48 - برای انتقال دام ها از جایگاه و بارگیری آن ها درون کامیون های دو طبقه و یا کار روی دام ، راهروی هدایت دام ها باید دارای دیواره های محکم و قابل شستشو ، قوسی شکل ، بلندتر از قد دام بوده و کف آن شیب دار باشد . در کنار راهروی هدایت و انتقال ، باید راهروی پیاده روی مستقل ، جهت هدایت دام ، عبور یا فعالیت های لازم به صورت بی خطر برای کارگران تعبیه گردد . اگر راهروی پیاده رو بیشتر از 45 سانتی متر بالاتر از زمین باشد ، باید به نردة حفاظتی تجهیز گردد تا از خطر سقوط کارگران جلوگیری شود .
  - ماده - 49 - حمل و نقل ، بارگیری و تخلیه دام از خودروی حمل آن ها به واحد دامپروری و کشتارگاه باید به شکلی انجام پذیرد که نیاز به حضور و هدایت مستقیم دام توسط کارگران نباشد .
  - ماده - 50 - سوار و پیاده کردن دام های بزرگ از قبیل اسب و شترمرغ از تریلر توسط یک نفر به تنهایی ممنوع است .
  - ماده - 51 - کلیه مکان هایی که برای دسترسی کارگران به دام تعبیه میشود باید از استحکام لازم و ایمنی کافی برخوردار باشد .
  - ماده - 52 - هنگام استفاده از راهروی مهار ثابت و دایمی سوار کردن ، جلوی این مهار باید باز بوده و به جای سطح ناصاف ، دارای پلکان بوده و دیواره ای آن یکپارچه باشد .
  - ماده - 53 - برای مهار تعداد زیادی از گوسفندان در زمان کوتاه به منظور کار هایی مانند سم چینی ، توزین ، شیرگیری و جداسازی بره میشها از بره قوچ ها و نظایر آن باید از راهروهای مهار جداسازی استفاده گردد . تیرها ، دیواره ها و میله های اطراف راهروی مهار جداسازی باید از استحکام کافی برخوردار باشند .
  - ماده - 54 - در شرایطی که امکان دسترسی به جایگاه ها یا آغل های ثابت برای گوسفندان وجود ندارد ، کارفرما مکلف است ، حصارهای موقتی مانند : دیواره ای سیمی سبک و قابل حمل ، دیواره ای چوبی یا پنل های تاشو ( آکاردئونی )، حصارهای برف گیر یا سیم های ( توری های فلزی ) بافته شده مهیا نماید به شرطی که :
    - بند - الف - در آن از تیرهای آهنی که نگهدارنده این حصارها میباشند ، استفاده گردد .
    - بند - ب - دروازه یا موانعی که قابل تغییر به اندازه های بزرگترند به عنوان دره ای این حصارها بهره برد .
    - بند - پ - بلندی دیوار و موانع این حصارها دست کم 90 تا 106 سانتی متر باشد .
  - ماده - 55 - استفاده از سیم های خاردار به عنوان حصار برای کنترل دام ممنوع است .
  - ماده - 56 - نگهداری ، هدایت و کار کردن روی دام باید طوری باشد که از وارد کردن تنش ، ایجاد تحریک ، رم کردن دام و در نهایت ایجاد خطر و آسیب به کارگران جلوگیری شود .
  - ماده - 57 - استفاده نابجا از هرگونه ابزار ، دستگاه یا حرکات ، که منجر به ترسیدن یا رمیدن حیوانات میگردد ، ممنوع است .
  - ماده - 58 - استفاده از وسایل مهارکننده متناسب با نوع عملیات و نوع دام مانند راهرو مهار ، بالابر های دستی ، میزهای کج شونده ، جایگاه های مهار کج شونده ، یک ور شونده و پشت و رو شونده ، سکوی شیردوشی ، سکوی پیرایش ، سکوی یوغ گردن ، جعبه کیفی نگهداری حیوانات کوچک ، دماغ گیر ( حلقه بینی )، لواشه ، پوزه بند و مانند آن ها برای انجام اعمال مختلف روی آن ها الزامی است .
  - ماده - 59 - قبل از ورود دام ها به یک فضا یا جایگاه محدود یا راهرو باید زمانی را برای انطباق و سازگاری دام ها در محوطه انتظار در نظر گرفت .
  - ماده - 60 - در جایگاه های ویژه دام مختص جفت گیری یا اسپرم گیری باید تدابیری اتخاذ گردد تا کارگران از آسیب های احتمالی آن ها در امان باشند .
  - ماده - 61 - در فضا های بسته و محصور ، جایگاه ها ، راهروها ، باید راه های خروج اضطراری برای کارگران تعبیه نمود .
  - ماده - 62 - در حین جابجایی دام ، ورود کارگران به راهروها و جایگاه های مهار و دام ممنوع است .
  - ماده - 63 - طراحی و ساخت رمپ های بارگیری ، راهروها و جایگاه های مهار باید به گونه ای باشد که با کاهش سر و صدا و محدود کردن دید دام از بروز استرس و رمیدن آن ها جلوگیری به عمل آید .
  - ماده - 64 - کنترل ، هدایت و جا به جایی دام های بزرگ ، در محوطه های باز باید به صورت غیرانفرادی و توسط افراد آموزش دیده و با تجربه و با تجهیزات مناسب و کافی انجام پذیرد .
  - ماده - 65 - به منظور جلوگیری از رمیدن دام ، مسیر های عبور و مرور و یا نگهداری انها باید عاری از هرگونه اشیا متحرک و پارچه های آویزان باشد .
  - ماده - 66 - جایگاه های مهار پشت و رو شونده و کج شونده یا یک ور شونده را باید در مسیر رفت و آمد گوسفندان و در قسمت پشت یا درون راهروی مهار جداسازی قرارداد .
  - ماده - 67 - برای جلوگیری از بروز حوادث و صدمه ناشی از شاخ دام ها ، انجام عملیات بی شاخ سازی ضروری است .
  - ماده - 68 - برای دام هایی که باید به صورت شاخدار عرضه گردند ، انجام تمهیدات ایمنی مناسب مانند قرار دادن گلوله ها یا لوله های پلاستیکی روی شاخ آن ها الزامی است .
  - ماده - 69 - حمام کنه و محل تردد دام آغشته به سم باید از جنس غیر قابل نفوذ بوده و در طرفین آن نرده های ایمنی نصب گردد .
  - ماده - 70 - میزان و نحوه آماده سازی ماده کنه کش ، سموم و مواد ضد عفونی کننده باید طبق دستورالعمل شرکت سازنده و برابر دستورالعمل های سازمان دامپزشکی کشور و با رعایت اصول ایمنی صورت گیرد .
  - ماده - 71 - برای جلوگیری از خطر لگدخوردن توسط شتر و مهار و مقید کردن آن باید با بستن یکدست دام با طناب ، حیوان را تحت کنترل قرارداد . این کار را میتوان با بستن و مقید کردن دست و پای حیوان در حالت نشسته نیز انجام داد .
- بخش - چهارم - ایمنی کار با دام های سواری :
  - ماده - 72 - برای باز کردن دهان و آروارههای دام ها به ویژه اسب باید از ابزار دهان بازکن مناسب استفاده نمود .
  - ماده - 73 - در زمان انجام کاربر روی دام ، بستن آن با طناب به درخت ، تیرک و مانند آن ، ممنوع است .
  - ماده - 74 - آموزش سوارکاری به کارگران باید زیر نظر مربی کار آزموده و ماهر صورت گیرد و پیش از سوارکاری باید کلیه لوازم سوارکاری و جهاز اسب ( تسمه ها ، زین ، دستجلوها یا افسار بندها و رکاب ) مورد بازدید قرار گیرند و در صورت معیوب بودن سریعا تعویض گردند .
  - ماده - 75 - انتخاب دام جهت سواری کارگران بایستی متناسب با توان جسمی و مهارت افراد صورت گیرد .
  - ماده - 76 - اندازه ی زین و برگ و لوازم سوارکاری باید متناسب با اندازه اسب ، سوارکار و ارگونومیک باشد .
  - ماده - 77 - سوارکاری با اسب لخت ( بدون زین ) ممنوع است . ماده 78 لباس سوارکار باید متناسب و کاملا به اندازه باشد ، تا از گیر کردن به تجهیزات جلوگیری به عمل آید .
- بخش - پنجم - سیلوها ، مخازن و گودال های کود :
  - ماده - 79 - ورود کارگران به گودال کود ، انبار ذخیره کود مایع ، سیلوهای خوراک ، مخازن کارگاه ها و نیز حوضچه و استخرهای تصفیه و پرورش ماهی و میگو و مانند آن ، باید تحت نظارت مستقیم شخص آموزش دیده دیگری انجام گیرد . در ضمن این افراد باید متناسب با نوع کار مجهز به وسایل حفاظت فردی و تجهیزات کار در ارتفاع و امداد و نجات باشند .
  - ماده - 80 - در گودال های کود حیوانی ، مخازن لجن و گودال های سیلو که گازها و مایعات قابل اشتعال وجود دارد ، استعمال دخانیات ، استفاده از شعله های باز و به کار بردن وسایل تولید جرقه و مانند آن ممنوع است .
  - ماده - 81 - گودال و محل تجمیع کود باید به گونه ای طراحی و اجرا شود که از نفوذ شیرابه های آن به منابع آبی جلوگیری به عمل آید .
  - ماده - 82 - تعمیرات ضروری مانند جوشکاری در گودال های کود ، سیلوها و مخازن باید طبق آیین نامه های مصوب شورای عالی حفاظت فنی مربوطه ، انجام گرفته و در شرایط تهویه کامل و اطمینان از نبود خطر انفجار و آتش سوزی صورت پذیرد .
  - ماده - 83 - تمام دره ای بین اتاق سیلو و طویله اصلی ، غیر از زمان کار در سیلو باید بسته و مسدود باشد .
  - ماده - 84 - استقرار کارگران به هر شکل روی غلات و علوفهی سیلوها ، ممنوع است .
  - ماده - 85 - قبل از شروع به هم زدن و تخلیه کود حیوانی در گودال های کود و مخزن ذخیره کود های مایع غیرهوازی و مخازن کود زیر ساختمان ها ، غیر از متصدی مربوطه ، افراد و دام ها باید تا زمان خروج و تخلیه گاز های سمی ، از محوطه خطر دور گردند . ضمنا نصب علائم هشدار دهنده مناسب در محل های مربوطه الزامی است .
فصل - چهارم - سایر مقررات :
- ماده - 86 - رعایت کلیه اصول بهداشتی جهت پیشگیری از بیماری های دامی و مشترک انسان و دام باید طبق موازین سازمان دامپزشکی کشور و وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی انجام گردد .
- ماده - 87 - کارفرما مکلف است به نحوی محیط کار را ایمن سازی نماید تا از انتقال بیماری های دامی و مشترک انسان و دام پیشگیری شود .
- ماده - 88 - باعنایت به ماده 88 قانون کار جمهوری اسلامی ایران ، کلیه اشخاص حقیقی و یا حقوقی که به ساخت یا ورود و عرضه ماشین ها ، دستگاه ها و تجهیزات مشمول این آیین نامه می پردازند مکلف به رعایت موارد ایمنی و حفاظتی مناسب میباشند .
- ماده - 89 - به استناد مواد 91 و 95 قانون کار جمهوری اسلامی ایران ، مسئولیت رعایت مقررات این آیین نامه برعهده کارفرمای کارگاه بوده و در صورت وقوع هرگونه حادثه به دلیل عدم توجه کارفرما به الزامات قانونی ، مکلف به جبران خسارات وارده میباشد .
امضاء - - - این آیین نامه مشتمل بر 4 فصل و 5 بخش و 89 ماده میباشد و به استناد مواد 85 و 91 قانون کار جمهوری اسلامی ایران تهیه و در جلسه مورخ 4/11/1389 شورای عالی حفاظت فنی تدوین و در تاریخ 21/3/1390 به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی رسیده است .