iranmatikanlogo android
  /  English   /  
logo تاریخ تصویب : 1380/11/27 شماره رای : 7/10520
شماره نظریه
  • توضیحات - - - الف - طبق ماده 433 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ، اعاده دادرسی از آرا صادره از دادگاه های عمومی و تجدیدنظر در دادگاهی رسیدگی میشود که حکم مورد اعاده دادرسی را صادر کرده باشد منظور از دادگاه صادرکننده حکم اولا دادگاهی است که حکم در آن دادگاه قطعی شده باشد اعم از اینکه دادگاه مذکور دادگاه عمومی باشد یا دادگاه تجدیدنظر و ثانیا – منظور از دادگاه مورد بحث دادگاهی است که نسبت به موضوع دعوی رسیدگی ماهیتی کرده باشد و چون دیوان عالی کشور رسیدگی ماهیتی نمیکند لذا به اعاده دادرسی نیز که مستلزم رسیدگی ماهیتی است رسیدگی نمینماید ضمنا مطابق مواد 367 و 368 قانون مزبور فقط احکام و قرار های مورد اشاره در این دو ماده قابل فرجام خواهی است و بنابراین احکامی که با توجه به این دو ماده صادر میشود چنانچه مبنی بر نقض رای صادره باشد که رای منقوض قبلا در دیوان کشور تایید یا ابرام گردیده ، قابل فرجام خواهی مجدد بوده و دیوان عالی کشور چنانچه رای مورد فرجام خواهی را مطابق قانون تشخیص ندهد آن را نقض مینماید و به این اعتبار تصمیم قبلی دیوان کشور محفوظ خواهد ماند و اگر به تشخیص خود دیوان عالی کشور ، رای صادره قبلی نادرست بوده و دادگاه مادون آن را نقض کرده است در اینصورت نیز دیوان عالی کشور با احراز نادرست بودن تصمیم قبلی و اتخاذ تصمیم برخلاف آن به اعتبار خود می افزاید . ب - چنانچه دادگاه تجدیدنظر ، رای دادگاه بدوی را تایید و یا با نقض آن رای دیگری صادر کرده باشد ، صلاحیت رسیدگی به درخواست اعاده دادرسی را خواهد داشت . ج - قرار رد درخواست اعاده دادرسی با توجه به بند « الف » ماده 332 قانون موصوف قابل تجدیدنظر است در صورت نقض قرار ، دادگاه عمومی مکلف به رسیدگی بوده وفق تبصره ماده 435 این قانون اقدام خواهد کرد .