iranmatikanlogo android
  /  English   /  
logo تاریخ تصویب : 1380/09/03 شماره رای : 7/6527
شماره نظریه
  • توضیحات - - - از مجموعه مقررات مذکور در مبحث اول فصل ششم خصوصا ماده 124 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی چنین استنباط میشود که مقررات این مبحث به منظور حمایت از درخواست کننده قرار تامین وضع گردیده و اگر گفته شود که صدور قرار تامین خواسته هیچ حقی برای درخواست کننده ایجاد نمیکند بدان معنی است که وضع این مقررات و اقداماتی که درخواست کننده تامین یا دادگاه در اجرای این مقررات انجام می دهد بیهوده است در حالیکه وضع مقررات بیهوده از جانب مقنن دور از انتظار است و در خور پذیرش نیست لذا به نظر می رسد علیرغم عدم تصریح مقنن به لحاظ اینکه شناسائی حق تقدم برای درخواست کننده قرار تامین یا روح قانون و عدالت قضایی انطباق بیشتری دارد درخواست کننده قرار تامین نسبت به اموال توقیف شده برای استیفا طلبش باید بر سایرین مقدم شمرده شود .