iranmatikanlogo android
  /  English   /  
logo تاریخ تصویب : 1392/06/30 شماره رای : 7/1257
شماره نظریه
  • نظریه - - - پرسش : با توجه به اینکه در ماده 35 مکرر قانون گذرنامه برای عابرین غیر مجاز از مرز مجازات یک ماه تا یک سال حبس یا پنجاه هزار ریال تا سیصدهزار ریال جزای نقدی در نظر گرفته شده است و حداکثر جزای نقدی بزه مذکور نیز بازدارنده نبوده و از طرفی در برخی موارد صدور حکم به حتی حداقل حبس 91 روز به مصلحت نمیباشد آیا دادگاه با آن که اصالتا بین تعیین مجازات حبس و جزای نقدی مخیر است میتواند به استناد بند دو ماده سه وصول برخی از درآمد های دولت و مصرف آن در موارد معین متهم را به علت عبورغیر مجاز از مرز به پرداخت جزای نقدی ( مثلا ده میلیون ریال ) بدل ازحبس محکوم نماید و یا اعمال بند های یک و دو ماده سه قانون مذکورمنحصرا مربوط به مواردی است ( مانند مواد 37 و 38 همان قانون ) که در مجازات اصلی فقط مجازات حبس پیش بینی شده باشد . پاسخ : در مواردی مانند ماده 35 مکرر قانون گذرنامه که مقنن مجازات جرم را حبس یا جزای نقدی تعیین کرده است با توجه به اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها ، صدور حکم به محکومیت متهم به پرداخت جزای نقدی بیش از مبلغی که در قانون تعیین شده ، فاقد موقعیت قانونی است و با وصف تعیین حداکثر مبلغ جزای نقدی در قانون ، مورد منصرف از مقررات بند 2 ماده 3 قانون وصول برخی از درآمد های دولت مصوب سال 1373 بوده و دادگاه نمیتواند مقررات اخیرالذکر را اعمال نماید و تبدیل حبس به جزای نقدی وفق بند 2 ماده 3 قانون یاد شده در حالت مذکور جهت تعیین جزای نقدی بیشتر توجیه قانونی ندارد .