iranmatikanlogo android
  /  English   /  
logo تاریخ تصویب : 1392/06/20 شماره رای : 7/1189
شماره نظریه
  • نظریه - - - پرسش : براساس ماده 38 اصلاحی قانون مجازات اسلامی مورخ 27/2/77 رسیدگی به درخواست آزادی مشروط در صلاحیت دادگاه صادرکننده ی حکم قطعی اعلام شده بود ولی در ماده 58 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 قید قطعی از دادگاه صادرکننده حذف شده است با توجه به اینکه قانونگذار سال 1392 دربعضی از مواد از جمله مواد 46 و 57 قید قطعی را از دادگاه صادرکننده ی حکم حذف نکرده و بین دادگاه صادرکننده ی حکم و دادگاه صادرکننده ی حکم قطعی تفاوت قائل شده است استدعا دارد پاسخ دهید چنانچه متهمی در دادگاه بدوی به مجازات حبس محکوم شده و واجد شرایط استفاده از آزادی مشروط باشد و این حکم بدون هیچ دخل وتصرفی عینا در دادگاه تجدید نظرتایید شود کدامیک از دادگاه های بدوی یا تجدیدنظرصلاحیت رسیدگی به درخواست آزادی مشروط را دارد . پاسخ : با توجه به ماده 278 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری ، تنها رای قطعی قابلیت اجرا دارد و هرگونه تغییر در اجرای حکم صادره از جمله اعمال مقررات آزادی مشروط نیز باید ناشی از تصمیم دادگاه صادرکننده آن رای باشد ، بنابراین منظور از " دادگاه صادرکننده " در ماده 58 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 دادگاهی است که رای لازم الاجرا صادر کرده است . بدیهی است در صورتی که رای دادگاه بدوی ذاتا قطعی باشد یا به علت عدم طرح در دادگاه تجدیدنظر قطعیت یافته باشد ( احکام موضوع بند الف و به ماده 278 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری ) دادگاه صادرکننده رای قطعی ، دادگاه بدوی است و چنانچه رای دادگاه بدوی پس از رسیدگی به اعتراض عینا در دادگاه تجدیدنظر تائید و یا اینکه این مرجع با نقض رای دادگاه بدوی راسا مبادرت به صدور حکم نماید ، مرجع صادرکننده رای قطعی ، دادگاه تجدیدنظر محسوب میشود .